Repozytorium

W trzyletnim doświadczeniu polowym przeprowadzonym na glebie kompleksu żytniego bardzo dobrego określono wymagania pszenżyta ozimego odmiany Fidelio co do gęstości siewu i dawki nawożenia azotem. Stwierdzono, że odmiana ta reaguje wzrostem plonu ziarna na zwiększenie dawek azotu do 120 kg/ha i może być wysiewana rzadko, około 2 mln. ziaren/ha

W pracy przedstawiono ocenę hodowlaną linii podwojonych haploidów (DH) pszenżyta ozimego. Linie DH otrzymano metodą androgenezy z mieszańców F1 odmiany Chrono z rodem SZD 1834/91. Czterdzieści osiem linii wraz z formami wyjściowymi oraz odmianami standardowymi Bogo, Lamberto i Tornado badano w doświadczeniu polowym założonym w układzie bloków losowanych kompletnych w czterech powtórzeniach. Obserwowano plon ziarna z poletka, wysokość roślin, termin kłoszenia, stopień wylegania oraz porażanie rdzą brunatną. Żadna z badanych linii nie plonowała istotnie wyżej od najlepiej plonującego rodu SZD 1834/91. Aczkolwiek w badanej populacji linii DH nie stwierdzono efektów transgresji w stosunku do plonu ziarna, obiecujące wydają się te linie, które plonowały na poziomie najlepszego pod tym względem wśród badanych genotypów rodu SZ 1834/91, w szczególności zaś linia 10875, która była niższa od SZ 1834/91, odporna na wyleganie i nie wykazała porażenia rdzą brunatną.

Oceniano ziarno pięciu odmian pszenżyta ozimego: Pronto, Moreno, Presto, Tewo , Vero z Hodowli Roślin „Danko”, Oddział Laski ze zbiorów w latach 1998–1999. Ziarno przemielano w laboratoryjnym młynie MLU-202 firmy Bühler. Dla mąk ogółem określono: granulację, zawartość popiołu, białka, wskaźnik sedymentacji SDS, liczbę opadania. Właściwości reologiczne ciast zbadano przy użyciu farinografu, a do wypieku pieczywa zastosowano metodę jednofazową. Wyrabiano również wyroby cukiernicze: pączki i ranty biszkoptowe. Wszystkie odmiany charakteryzowały się dobrą wartością przemiałową, wyrażoną współczynnikiem przemiału K powyżej 90, z wyjątkiem Moreno. Mąki miały duży stopień jasności oraz drobną granulację. Odmiany Vero i Presto wyróżniały się lepszą jakością mąki i ciasta, ale tylko z mąki Presto uzyskano wyższą objętość pieczywa. Badane właściwości ciast: pączków i rantów biszkoptowych były mało zróżnicowane. Można przyjąć, że mąki badanych odmian mogą być w jednakowym stopniu stosowane w produkcji wyrobów cukierniczych.

Podatność pszenżyta na porażenie przez Puccinia striiformis, Puccinia graminis i Puccinia recondita badano w doświadczeniach polowych. Oceniano materiał hodowlany pszenżyta ozimego i jarego z 5 krajowych ośrodków hodowli z różnych rejonów Polski. Materiały hodowlane pszenżyta okazały się stosunkowo wrażliwe na porażenie przez Puccinia striiformis. Na 250 testowanych genotypów pszenżyta tylko 51 okazało się odpornych na rdzę żółtą. Wśród przebadanych 250 odmian i rodów 181 genotypów okazało się odpornych na porażenie przez Puccinia graminis. W równo­ległych doświadczeniach z Puccinia recondita aż 136 genotypów (na 250) było odpornych na rdzę brunatną. Procentowy udział form odpornych wśród rodów pszenżyta ozimego był wyższy niż w przypadku pszenżyta jarego.

Sprawdzono przydatność metody PCR do oceny dystansu genetycznego linii żyta (Secale cereale L) oraz genetycznego wyrównania dwóch linii. W porównaniu ze starterami o sekwencji przypadkowej (RAPD) startery ukierunkowane na sekwencje styku intron-egzon generują bardziej złożone i polimorficzne obrazy powielonych fragmentów DNA. Obrazy powielenia przy użyciu niektórych starterów 18-nukleotydowych były zbyt złożone, co może utrudniać analizę komputerową obrazu i ocenę dystansu genetycznego linii. Wyraźne i polimorficzne obrazy powielonych fragmentów DNA badanych linii uzyskiwano przy użyciu starterów o długości 12–15 zasad. Stwierdzenie wyraźnych różnic w obrazach powielonych fragmentów DNA między pojedynczymi siewkami badanych linii wskazuje na to, że proponowana metoda może być stosowana do oceny wyrównania linii wsobnych i odmian żyta.

Prowadzono badania nad przywracaniem płodności pyłku mieszańców prostych pochodzących z krzyżowania linii męskosterylnych (linii P) z restorerami (R). W 1999 roku oceniano płodność 63 mieszańców (21 linii P × 3 linie R) w warunkach szklarniowych i polowych, a w 2000 roku oceniano 50 mieszańców (10 linii P × 5 linii R) w polu. Doświadczenia założono metodą całkowicie losową w 3 powtórzeniach. Stopień męskiej płodności oceniano za pomocą stopnia pylenia roślin w skali 1–9° (SPR), indeksów restoracji (IR-1, IR-2), stopnia pylenia poletka (SPP) w skali 1–9°. Przeprowadzono dwuczynnikową analizę zmienności otrzymanych wyników przy pomocy programu komputerowego "AGRO". Ponadto obliczono współczynniki korelacji między wskaźnikami płodności pyłku mieszańców oznaczonymi w polu i szklarni. Stwierdzono, iż na poziom męskiej płodności mieszańców prostych istotny wpływ wywarły genotyp restorera, genotyp linii P, współdziałanie P × R oraz warunki środowiska. Badane mieszańce wyraźnie różniły się płodnością pyłku zarówno w szklarni, jak i w polu. Indeks restoracji wahał się w szerokich granicach od 0 do 100%. Średni IR dla badanych linii P w szklarni wynosił od 7,1 do 96,8%, a w polu od 1,5 do 99,4%. Zróżnicowanie linii P pod względem wartości średnich IR u ich mieszańców wskazuje, iż poprzez dobór odpowiednich linii matecznych można znacznie podwyższyć płodność mieszańców. Natomiast linie P dające mieszańce o niskich IR powinny być wykorzystane jako testery w programie hodowli restorerów. Badane restorery charakteryzowały się dobrą (330 R) i średnią zdolnością przywracania płodności i mogą tworzyć mieszańce o zadawalającej płodności w kombinacjach krzyżówkowych z odpowie­dnimi komponentami matecznymi. Stwierdzono wysoką, istotną korelację między użytymi wskaźni­kami płodności mieszańców w szklarni i w polu. Tak więc dla celów hodowlanych z powodzeniem można stosować najbardziej prosty spośród nich, czyli ocenę stopnia pylenia poletka w skali 1–9°.

W pracy analizowano sposób dziedziczenia długości i szerokości liścia flagowego i podflagowego u dwóch linii wsobnych żyta ozimego (Secale cereale L.): L176 i L260 pokolenia S12, charakteryzujących się pod względem tych cech skrajnymi wartościami. W tym celu obserwowano rozszczepienie roślin w pokoleniach F1, F2 i krzyżówkach wstecznych, uzyskanych po skrzyżowaniu tych linii. W pokoleniu F1 rośliny miały długość i szerokość liścia flagowego i podflagowego pośrednią w stosunku do form rodzicielskich. Natomiast w pokoleniu F2 wystąpiło rozszczepienie wskazujące, że długość liścia flagowego i podflagowego uwarunkowana była trzema genami o addytywnym efekcie działania. Szerokość liścia flagowego i podflagowego była determinowana dwoma addytywnymi genami. Zaobserwowano, że wraz ze wzrostem wielkości liścia flagowego zwiększał się liść podflagowy.

Materiał badań stanowiły pojedyncze mieszańce F1 żyta pochodzące z krzyżowania linii męskosterylnych (linie P) z restorerami płodności (R) oraz ich komponenty rodzicielskie, wyhodowane w Instytucie Hodowli i Aklimatyzacji Roślin w Radzikowie. Badania prowadzono w Radzikowie (RAH) w latach 1999 i 2000 oraz w Smolicach (SMH) w 2000 roku. Analizowane ziarno pochodziło z doświadczeń polowych (3 powtórzenia, siew siewnikowy, wielkość poletka 5 m2). Liczbę opadania (L.O.) oznaczano metodą Hagberga-Pertena w aparacie Falling Number 1800. Obliczenia statystyczne wyników wykonano za pomocą programów komputerowych "AGRO" oraz "WAKOMBK — (TP)" w Zakładzie Roślin Zbożowych IHAR Kraków. Przeprowadzono analizę wariancji dla genotypów oraz dla zdolności kombinacyjnej. Obliczono współczynniki odzie­dziczalności w szerokim h2 (s) i w wąskim sensie h2 (w) i ich błędy standardowe. Ponadto obliczono współczynniki korelacji między liczbą opadania linii rodzicielskich a ich zdolnością kombinacyjną oraz między liczbą opadania linii rodzicielskich a liczbą opadania ich mieszańców F1. Badania wykazały istotne zróżnicowanie linii rodzicielskich oraz mieszańców F1 pod względem liczby opadania w obu latach badań. Stwierdzono wyraźny wpływ warunków pogodowych miejscowości i lat na liczbę opadania. Mieszańce F1 żyta charakteryzowały się istotnie wyższą liczbą opadania od linii rodzicielskich we wszystkich warunkach środowiska. Nie wykazano istotnej zależności między wartością linii rodzicielskich per se a ich zdolnością kombinacyjną oraz między liczbą opadania linii rodzicielskich a L.O. ich mieszańców. Wyodrębniono linie rodzicielskie przekazujące potomstwu wysoką liczbą opadania. Linie te mogą być wykorzystane w programie hodowli mieszańców żyta o podwyższonej odporności na porastanie i polepszonej wartości wypiekowej ziarna. Współczynnik odziedziczalności w szerokim sensie h2 (s) wynosił 0,8366 ± 0,2539, a w wąskim sensie h2 (w) wynosił 0,0034 ±0,0436. Wydaje się, iż w dziedziczeniu liczby opadania badanych obiektów odgrywały rolę zarówno addytywne, jak i nieaddytywne formy działania genów ze znaczną przewagą tych ostatnich.

Dokonano próby wprowadzenia genów odporności na porastanie z odpornej linii wsobnej Ot1-3 do odmian krajowych żyta ozimego. W tym celu otrzymano mieszańce BC2 odmian Dańkowskie Złote, Wibro, Warko, Amilo, Dańkowskie Nowe z linią wsobną i w dalszych pokoleniach (F1–F6) prowadzono selekcję w kierunku odporności na porastanie i przywrócenia pozostałych cech odmianowych. Większość wyselekcjonowanych rodów wraz z wysoką odpornością odziedziczyła niekorzystne cechy linii Ot1-3, rzutujące na niską przydatność hodowlaną. Odporne na porastanie i dobrze plonujące, na poziomie odmiany rodzicielskiej, rody otrzymano jedynie w potomstwie mieszańca z udziałem odmiany Wibro. Ród A100 odznaczał się wysoką liczbą opadania, dorównując pod tym względem odmianie Amilo, natomiast ród A94 wykazywał najwyższy stopień odporności na porastanie.

Do tworzenia najlepszych mieszańców drogą krzyżowania linii wsobnych konieczny jest dobór partnerów rodzicielskich. Aby ograniczyć rozmiary programów krzyżowań potrzebna jest dobra znajomość linii pod względem pochodzenia, pokrewieństwa, zdolności kombinacyjnych jak również walorów użytkowych i technologicznych. Materiałem badawczym było 120 linii wsobnych żyta ozimego o różnym pochodzeniu i stopniu wsobności. W celu oceny zróżnicowania linii wsobnych i ich podziału na grupy jednorodne dla badanych cech użytkowych wykonano analizy wariancji a następnie testowano metodą Haufe-Geidel oraz wykonano analizę skupień metodą Warda. Analiza wariancji i test Haufe-Geidel pozwoliły na rozdzielenie kolekcji 120 linii na kilka rozłącznych jednorodnych grup o różnej wartości hodowlanej. Dla liczby ziaren z kłosa utworzono pięć, wysokości roślin i masy ziaren z kłosa cztery, a dla pozostałych cech po trzy grupy jednorodne. Hierarchiczna klasyfikacja sześciu cech wydzieliła 57 grup, a według indeksów wartości hodowlanej dziewięć grup od najlepszych z 8, 9 i 10 punktami do najgorszych z 14, 15 i 17 punktami. Stosowanie jednego indeksu przy ocenie wielu cech bardziej obiektywizuje decyzje o wyborze linii. Klasyfikacja linii według najdalszego sąsiedztwa wskazuje na silne międzyliniowe zróżnicowanie. Prawie każda linia z kolekcji stanowi odrębną grupę jednorodną.

Badaniami objęto trzynaście linii męskosterylnych (P) oraz jedną linię dopełniającą (N) pochodzących z topcrossu hodowlanego wysianego w sezonie wegetacyjnym 1999–2000 Na dwudziestu roślinach z każdej linii określono plon ziarna z rośliny i komponenty plonu: masę kłosa, indeks pożniwny, długość źdźbła oraz liczbę ziaren z kłosa. Stwierdzono pozytywną korelację pomiędzy plonem ziarna z rośliny a masą kłosa, indeksem pożniwnym kłosa, długością źdźbła i liczbą ziaren z kłosa.

W kolekcji linii wsobnych żyta ozimego, dokonano oceny związków korelacyjnych i przyczynowo-skutkowych, jakie zachodzą między masą ziaren z kłosa, a innymi cechami użytkowymi. Zastosowanie analizy współczynników ścieżek jest uzupełnieniem metody korelacji prostej i wielokrotnej, ponieważ umożliwia ona ocenę bezpośredniego wpływu każdej z cech na cechę wynikową oraz wyznaczenie tzw. efektów pośrednich danej cechy poprzez każdą z pozosta­łych. Materiał badawczy stanowiło 120 linii wsobnych żyta ozimego o różnym stopniu wsobności. Do analizy ścieżkowej wybrano sześć cech, w tym pięć (wysokość roślin, długość dokłosia, długość kłosa, liczba ziaren z kłosa, masa 1000 ziaren) potraktowano jako zmienne niezależne (przyczynowe), natomiast masę ziaren z kłosa jako zmienną zależną (skutkową). Analiza współczynników ścieżek umożliwiła wybranie cech najsilniej determinujących masę ziaren z kłosa. Największy istotny bezpośredni wpływ na masę ziaren z kłosa mają liczba ziaren z kłosa i masa 1000 ziaren.

Badano zmienności 12 cech, ich genetyczne uwarunkowanie oraz korelacje fenotypowe i genotypowe pomiędzy tymi cechami. Materiałem badawczym było 154 odmian, rodów i mieszańców żyta. Doświadczenia polowe przeprowadzono w latach 1998–2000 w siedmiu miejscowościach: Choryni, Dańkowie, Laskach, Sobiejuchach, Wierzenicy, Radzikowie i Smolicach. Ocenie poddano 12 cech: przezimowanie, wysokości roślin, wyrównanie, termin kłoszenia, odporność na wyleganie i rdzę brunatną, zdolność pylenia kwiatostanów, plon (dt/ha), masa 1000 ziaren oraz ciężar hektolitra, liczba opadania i zawartość białka. Dla każdej cechy obliczono średnie wartości, współczynniki zmienności (CV %), współczynniki genetycznego uwarunkowania cech (H) oraz współczynniki korelacji fenotypowej (rP) oraz genotypowej (rG). Na podstawie przeprowadzonej analizy statystycznej stwierdzono, że badane w latach 1998–2000 formy żyta ozimego w zespołowych doświadczeniach wstępnych plonowały stabilnie na poziome ok. 70 dt/ha. Niektóre cechy charakteryzowały się wysoką zmiennością. Wartości współczynników zmienności dla pylenia kwiatostanów wahały się od 33,6 do 41,4% (CV), odporności na wylegania od 22,1 do 29,8% (CV) oraz liczby opadania od 23,1 do 40,9% (CV). Stwierdzono nieliczne wysoce istotne, dodatnie lub ujemne wartości współczynników korelacji fenotypowych (rP) i genotypowych (rG) pomiędzy badanymi cechami u żyta. Najwyższe istotne dodatnie wartości współczynników korelacji obliczono pomiędzy wysokością a pyleniem (rP = od 0,33 do 0,67), ujemne zaś zależności pomiędzy plonem a pyleniem (rP = od -0,37 do -0,75) oraz wyrównaniem roślin a pyleniem (rP = od -0,51 do -0,73). Współczynniki korelacji genotypowej charakteryzowały się wyższymi wartościami od współ­czynników korelacji fenotypowej. Oznacza to, że obserwowane zależności są uwarunkowane czynnikami genetycznymi w wysokim stopniu dziedzicznymi a w mniejszym środowiskowymi.

Na podstawie wyników plonowania rodów, odmian i mieszańców żyta ozimego w zespołowych doświadczeniach wstępnych, przeprowadzonych w siedmiu miejscowościach w latach 1992–2000, wykonano analizę przydatności poszczególnych miejscowości do oceny plenności materiałów hodowlanych. W tym celu wykorzystano wskaźnik (wj) opracowany w Zakładzie Roślin Zbożowych IHAR w Krakowie. Wskaźnik (wj), który może przyjmować wartości od 0 do 1 wskazuje na poziom interakcji genotypowo-środowiskowej. Jeśli wartość wskaźnika zbliża się do 0 to poziom interakcji badanych genotypów ze środowiskiem jest najwyższy, a zatem miejscowość jest najkorzystniejsza dla oceny plenności. Jeśli wskaźnik (wj) przybiera dla miejscowości wartość 1 interakcja jest najmniej korzystna, ponieważ miejscowość ta ukrywa interakcję genotypowo-środowiskową, a zatem nie ujawnia zróżnicowania plenności badanych genotypów. Na tej podstawie uszeregowano miejscowości według ich przydatności do oceny plenności rodów żyta ozimego. Najniższym wskaźnikiem (wj) charakteryzowały się Smolice (0,72), najwyższym Dańków (0,81). Różnice pomiędzy wskaźnikiem pierwszej miejscowości a ostatniej okazały się nieduże, wyniosły 12%. Następnie obliczono współczynniki korelacji plonu pojedynczej miejscowości ze średnim plonem z wszystkich miejscowości, potem kolejno dodawano plon drugiej miejscowości i średni plon z obu korelowano ze średnim plonem z wszystkich miejscowości itd., wykorzystując korelacje zwykłe Pearsona i kolejności Spearmana. Na tej podstawie obliczono współczynniki determinacji według wzoru r2j = 100*rp * rs. Pozwoliły one uszeregować miejscowości według zróżnicowania badanych genotypów. W największym stopniu zmienność badanych genotypów wyjaśniały Smolice (47%), następnie Radzików (20%) oraz Wierzenica (16%). Pozostałe 4 miejscowości; Sobiejuchy, Laski, Choryń, Dańków dodawały przeciętnie po 5% informacji.

Przeprowadzone badania miały na celu oszacowanie przydatności 20 genotypów pochodzących z różnych stref klimatycznych dla wznowionej hodowli żyta jarego. Określono również współzależności pomiędzy cechami bonitacyjnymi, technologicznymi i ilościowymi. Synteza wyników obejmuje lata 1995–1997. Wśród zgromadzonych obiektów w kolekcji znajdują się interesujące materiały, o szerokim spektrum zmienności analizowanych cech, do badań genetycznych i dalszej hodowli. Spośród 20 badanych populacji kilka wykazywało całkowitą odporność na mączniaka prawdziwego. Na wyróżnienie zasługuje ród SMH–01, którego cechowała wysoka zawartość białka ogólnego (15,4%) i lizyny w ziarnie (5,02 mg/g ziarna), skrócone źdźbło do 131 cm, wysoka wartość masy 1000 ziaren (zaliczanego do ziarna grubego, co jest rzadko spotykane u form jarych). Do poważnych wad badanych rodów i odmian żyta należała długość słomy powyżej 150 cm i duża podatność na wyleganie. Najwięcej korzystnych cech łączyła w sobie odmiana Petka, która charakteryzowała się dobrymi wschodami, odpornością na mączniaka i dobrym plonowaniem.

Nasiona dwóch odmian jęczmienia (Hordeum vulgare L.) Klimek i Rataj naświetlano trzema dawkami promieniowania laserowego. Analizę DNA otrzymanego z siewek badanych odmian przeprowadzono metodą PCR z zastosowaniem starterów częściowo komplementarnych do sekwencji styku intron-egzon genów roślinnych. Porównanie profili powielonych fragmentów DNA wykazało u obu badanych odmian wyraźny polimorfizm między siewkami z nasion kontrolnych a siewkami z nasion poddanych naświetlaniu. Otrzymane wyniki wskazują, że naświetlanie nasion wywołuje zmiany na poziomie DNA ujawniające się w okresie wegetatywnego rozwoju roślin. Trwałość niektórych zmian DNA sugeruje mutagenne działanie promieniowania laserowego.

Seeds of ten cultivars of spring wheat from five different localized breeding stations were tested for seed health. The same seeds were sown in Radzików in field experiment and its seed health after harvest was evaluated also. The basic material of wheat was infected by numerous fungi: 36 fungal species belonging to 24 genera and the most often occurred: Alternaria alternata, Epicoccum purpurascens, Fusarium spp., Drechslera spp. and B. sorokiniana. It was found significant differences between cultivars for total fungi occurred on seeds, for seed infection by main pathogens (B. sorokiniana, Drechslera spp. and Fusarium spp.). Also seeds from breeders were strongly infected by these pathogens in comparison to seeds harvested in field experiment in Radzików.

An experiment has been performed in four locations in Poland (Radzików, Leszno, Szelejewo and Nieznanice). Fifteen genotypes from three species (tall fescue - Festuca arundinacea, meadow fescue - F. pratensis and red rescue - F. rubra) were measured and observed during two consecutive years. Despite of phenological observations (heading and flowering start dates), biometrical measurements (plant height, leaf dimension, number of generative stems etc.) and physiological trait (chlorophyll contents index) seed yield of single panicle, seed yield of plant and seed yield per plot (i.e. 50 plants) were determined. Significant effects of years, locations and genotypes were calculated for mentioned species for almost all tested traits. Multiple linear regression analysis was used to estimate major predictors of seed yield. It resulted in different numbers of predictors for different species. For meadow fescue five, for red fescue – three and for tall fescue – only two statistically significant predictors were selected. For all species leaf width and number of generative stems were statistically significant and had positive weights. For meadow and red fescue – also seed yield from single inflorescence was significant with positive weight. Our results demonstrate that leaf width together with number of steams and single panicle yield are the most important determinants of plant seed yield in three Festuca species.

Consumer acceptance of a variety of products, including bread is currently a very important economic and psychological criterion. Thus, understanding of consumer behaviour and preference should help bread manufacturers to satisfy the customers, particularly during launching new products. The study objective was to investigate preferences and expectations of Polish consumers concerning bread products as well as their comparison with manufacturers opinions. Surveys were collected using CATI method. Obtained results testified about clear differentiation of consumer requirements in relation to bread. It has been shown that preferences of bread consumers are connected with such factors as: sex, age, place of residence, employment, education and financial situation. Diverse demands of consumers result in a wide range of bread products on the market and a need for improving their quality and promotion of new brands.

The article presents basic information on dietary fibre, including its current definition and characteristics of individual components. The physiological and health-promoting effects of soluble and insoluble fractions of fibre, are also presented. The characteristics of dietary fibre are discussed, taking as examples the selected cereal species most popular in Poland and in Europe which make up a significant part of the diet and, as such, are an important source of this component.

Lack of adequate water leading to drought stress is a common constraint in upland cultivation system of rice. a rice mutant line (MT58) was developed in previous research after mutagenesis of cv. Neda by ethyl methane sulfonate (EMS) and selected for dwarfism (18 cm shorter than Neda). The extent of its molecular changes relative to parental cultivar was assessed by SSR and ISSR markers, and the response of the line along with parental cultivar and another mutant line (MTA) to mild and severe water deficit, was evaluated in a field experiment. a molecular assessment by using 41 SSR markers showed that stunt line MT58 had significant molecular difference with two other lines as confirmed by cluster analysis. ISSR assay also proved the considerable mutational effect of EMS on two mutant lines compared to original wild line. Field experiments revealed that limited irrigation caused mild to severe decrease in all the studied traits including chlorophyll contents. In both mild and sever water stress (S1 and S2) dwarf mutant MT58 had not significant differences in plant yield from parental cultivar Neda. In mild water stress cultivar Neda and mutant line MT58, respectively, showed highest (14%) and lowest (3%) yield loss, while in sever water stress mutant lines MTA and MT58, respectively, showed highest (33%) and lowest (19%) yield loss. In severe stress, cultivar Neda had highest plant height, tiller number and plant yield, and mutant MT58 had highest panicle length, total kernels per panicle, fertile kernels and chlorophyll contents. Reduction in chlorophyll content at drought stress condition was correlated with yield loss (0.64 and 0.697 for chl.a and chl.b, respectively). The results of this research obviously confirm that mutant line MT58 despite of its stunt figure did not show yield difference from its parental cultivar in drought stress.

Estimation of selection effects on changes of a trait is of vital importance for the success of any plant breeding program, and helps to select the desirable breeding method. Heritability and genetic advance are important selection parameters, and selection success is a reflectance of selection response. To estimate selection effects on rice genetic parameters, a research was conducted using 4 different generations (two parents: Neda and Sadri, and two segregating populations: BCsub>1Fsub>1 and BCsub>1Ssub>1). After development of a backcross population, a single plant (BC1#4) was selected based on its desirable performance, particularly in heading date and seven other morphological traits. BCsub>1Fsub>1 population compared to mid-parent performance showed advance for heading date, plant height, tiller number, hundred seed weight, weight of filled seeds per panicle and grain yield per plant, while mean performance of BCsub>1Fsub>1 population compared to BCsub>1Ssub>1 population showed advance only for heading date, plant height, tiller number and grain yield. Prevalence of additive genetic effects in controlling panicle weight, hundred seed weight, weight of filled seeds per panicle, plant height and heading date was observed, and in contrast prevalence of non-additive effects in controlling grain yield was observed. High general heritability was observed for most traits, while only heading date and plant height showed a considerable specific heritability (60.7% and 67.5%, respectively), and grain yield showed a relatively low specific heritability (37.0%). High expected genetic advance (ΔGe) was obtained for tiller number (49.4%), followed by grain yield (43.5%) and plant height (35.5%), while the highest real genetic advance (ΔGe) was obtained for heading date (-8.5%) and tiller number (5.4%). High selection success was obtained only for heading date (51.8%). Altogether, the obtained results gave promise for selecting progenies with early maturity and semi-dwarfism in early segregating generations, while they suggested preference of heterosis for improvement of grain yield.

Plant biomass and organic wastes from agriculture represent an effective resource to be exploited for a sustainable rural development, optimizing the land use, diversifying rural entrepreneurship, producing energy and new income. Among crops, triticale is considered particularly interesting, showing several advantages such as high grain yield even in marginal environments, tolerance to drought, tolerance to more acid soils, lower production costs and lower susceptibility to biotic stresses. In the frame of a long collaboration with CIMMYT (International Maize and Wheat Improvement Center- MX), eight triticale elite lines from Mexico were grown in Italy using marginal lands. An Italian triticale variety and a bread wheat line, specifically bred for bioenergy applications, were used for comparison. Over three growing seasons, different agronomic evaluations were obtained harvesting at milk phase. In the third growing season, a set of parcels was harvested also at maturity, to evaluate grain yields and quality parameters from seeds. Milk phase biomass were properly dried and characterized following reference procedures, then used as substrate for anaerobic digestion to produce biogas and methane in lab-scale experiments. Seeds from interesting lines were used to test different quality parameters including falling number in order to evaluate the fermentation ability. RAPD technique by two different panels of primers was used to genotype a selection of lines.

The aim of the research, conducted at the Institute of Plant Genetics, Breeding and Biotechnology of the University of Life Sciences in Lublin since 1982, is the systematic gathering and multi-annual characterization of triticale accessions collected in the Polish gene bank, as well as regeneration of materials preserved in the seed stores in case of reduced germination capacity or a small sample of grains. Valorisation of accessions is carried out in a 4-year cycle of field experiments and includes botanical identification and a description of morphological and useful traits (agricultural and qualitative), conducted every year according to the same methodology. The valorisation data include both traits determined in field evaluation (assessment of emergence, overwintering, lodging, fungal disease resistance, and heading and full maturity dates) and measurements of biometric features (plant height, spike length, number of spikelets per spike, number and weight of grains per spike, 1,000 grain weight, protein content in grain). As part of the research, accessions have been made available for use in breeding programmes and have been donated to research and development institutes as a broad spectrum of variation for genetic similarity analysis and to provide genetic sources of such traits as resistance to pre-harvest sprouting, response to toxic aluminium ions, and disease resistance.

The experiment was aimed at determining, whether exposure to static magnetic fields of intensities (1T, 2.5T, and 5T) stimulates the growth of Tosca bean seeds (Phaseolus vulgaris L.). Each treatment group in the experiment underwent exposure to the magnetic field for a specific period of time, that is: 900s, 1800s, or 3600s. The measurements of root volumes were taken every 24 hours. The first measurement was taken after 96 hours since the beginning of germination. The collected data was analyzed using statistical methods. The experiment allowed to determine that the magnetic field had a significant influence on the lowering of bean seeds germination rate. The extent of this influence was dependent on the combination of factors: magnetic field force- time of exposure.

List of reviewers/p>

Drought is the main environmental factor hampering world agriculture production. In the face of warming climate and reduced fresh water resources it become obvious that search for any factors decreasing water use is strongly recommended. Turf grasses able to withstand drought period longer could be recommended for turf areas as parks, lawns, home gardens etc. and relatively lower amounts of water should ensure satisfactory turf quality. Therefore, twelve turf varieties from three major cool-season turf grass species: perennial ryegrass (Lolium perenne L.), Kentucky bluegrass (Poa pratensis L.) and red fescue (Festuca rubra L.) were tested in glasshouse pot experiment and in the laboratory for determination of their relative ability to withstand green longer in the face of water deficit. The different response of the examined forms to drought was noted. Conditions that favor fast water depletion were the most suitable for the expression of water deficit-related traits. Therefore, sandy mixture of 16% volumetric moisture content at field water capacity was mostly suitable for observation of the variation of tested forms. Turf condition of Kentucky bluegrass, as contrary to red fescue, was strongly connected with the soil moisture. Different manifestation of drought resistance was observed in tested species. Kentucky bluegrass, as rather no resistant to drought, exposed low level of drought avoidance. Red fescue was able to survive drought mainly due to leaf blades resistant to desiccation. In perennial ryegrass some other mechanisms evolved to survive drought. Early leaf wilting and senescence contributes to nutrient remobilization during drought and avoids large water loses during the transpiration. Therefore, perennial ryegrass turf was able to regenerate better after drought, as compared to the other tested grass species. Search for new turf forms should focus on searching for ability to maintain acceptable conditions longer in a presence of increasing water deficit. It will then reduce the duration of period of poor turf conditions and further, turf water demands.

A variety of different physical methods are used increasingly frequently to improve the quality of the seeds material. Numerous publications confirm the positive effect of, for example, the magnetic field with a frequency of 50 Hz on the germination of seeds. However, there are no significant reports regarding the impact of NIR radiation on the growth and development of plants. To fill this gap the influence of three doses of near-infrared seeds stimulation was tested under laboratory conditions. The power density was 6.9mW/ cm2. The used seeds encompassed four parsley varieties: Konika, Osborne, Alba and Hanácká. Both the influence of the used variety as well as the radiation dose on parsley germination were tested. The obtained results indicate that the stimulation affects the selected parsley varieties.

Low temperature stress is one of the limiting factors of seed germination. In order to investigate the effect of low temperatures on germination of barley cultivars, identification of traits related to low temperature stress at germination stage and the effect of calcium chloride on these traits, 44 Iranian and European barley cultivars were evaluated in a factorial experiment within completely randomized design with 3 replications in the Laboratory of Plant Physiology, Agronomy and Plant Breeding department, Razi University. The first factor was 44 Iranian and European barley cultivars, the second factor included four temperature (0, 5, 10 and 20°C), and the third factor was the use of calcium chloride (10 mM) and its non-use (distilled water). Analysis of variance showed that there was a significant difference between cultivars for all traits except root length and seed vigor. Applying calcium chloride treatment at a concentration of 10 mM did not significantly affect the traits under the studied temperatures. Reducing temperature from 20°C to 10°C and 5°C reduced root length, shoot length, coleoptile length, root number, coefficient of velocity of germination, seed vigor and promptness index. The results of correlation analysis showed that there was a significant positive correlation between promptness index with average velocity of germination, coefficient of velocity of germination and seed vigor, germination percentage and root number in all studied temperatures. There was little differentiation between Iranian and European cultivars by both cluster and discriminant analysis.

In order to determine anoptimal duration and concentration of priming of stevia seed with boric acid for improving germination, an experimental factorial completely randomized design with three replications was conducted in the laboratory of Seed Science and Technology, Shahed University of Tehran in 2015. The first factor was different concentrations of boric acid (zero, 0.5, 1, 1.5 and 2 percent) and the second factor of priming time (0, 8, 16, 24 and 32 hours). Effects of concentration and duration of priming with Boric acid was significant on germination percentage, germination mean time, germination rate, germination energy, germination uniformity, germination mean daily, germination daily rate, germination value, seedling length and seed vigor index. The highest germination percentage, germination rate, germination energy, germination mean daily germination value and seed vigor index was 24 hours priming and the highest germination percentage, germination rate, germination potential, germination value and seed vigor index in priming of 2% Boric acid were obtained. Germination uniformity highest in 24 hours at 1% concentration priming of boric acid (5.51). Seedling length in 24 hours at 1.5% concentration priming with boric acid was highest average 1.02 cm. Generally Stevia seed priming with boric acid for 24 hours at concentrations of 1.5 to 2 percent had positive effects on germination indexes and seedling growth.

A characteristic trait of lupins is a production of alkaloids, which are a toxic and bitter taste compound of seeds. Due to the lack of fast, sensitive and inexpensive screening techniques to identify and reject high alkaloid plant material, development of suitable tools is important challenges for lupins breeding and seed production. The aim of this study was to compare two alkaloid content estimation methods in Lupinus angustifolius L. and Lupinus albus L. During the Wagner’s colorimetric test, which is recommended by the UPOV, seed halves were stained on four colors depending on the alkaloid content but only the level of 0.5% – 0.6% showed clear color change. Gas chromatography allowed accurate quantification and qualification of alkaloid content. Since safe alkaloid content for consumption is 0.02% of seed dry weight, colorimetric method is less useful for dividing lupin cultivars into sweet and bitter, than gas chromatography but can be used as a screening technique.

This study was performed to assess several indices for identifying genotypes at early growth stage with the best performance in salinity conditions. In order to evaluate the biomass production of barley genotypes in different levels of salt conditions, an experiment was conducted as factorial arrangement with a completely randomized design with 3 replications. The effect of salinity treatments was studied through an analysis of the dry matter production, yielding results that show significant differences among genotypes. The majority of used tolerance indices indicated that ESBYTM8910, 4 Shori and MBS8715 were the best barley genotypes showing the highest stress resistance for the greatest NaCl concentration. Based on used stability parameters the genotypes MBS8712 and Jo torsh were the most phenotypically stable. Result of cluster analysis revealed that tolerant genotypes showed the least stability based on mostly of stability parameters. In general, results showed the WB7910, ESBYTM8910 and MBS8715 genotypes appeared better than others across the salinity levels.

Scrophularia striata and Tanacetum polycephalum are important medicinal plants in Iran which are rich in essential oils, bitter substances, and sesquiterpene lactones. The present study was conducted to compare four non-linear regression models (segmented, beta, beta modified and Dent-like) to describe the germination ratetemperature relationships of Scrophularia striata and Tanacetum polycephalum over eight and seven constant temperatures, respectively, to find cardinal temperatures and thermal time requirements to reach different germination percentiles. An iterative optimization method was used to calibrate the models and different statistical indices including RMSE, coefficient of determination (R2/sup>), and AICc were applied to compare their performance. The beta model was found to be the best model to predict germination rate of Scrophularia striata at D10, D50 and D90 (R2 = 0.96, R2 = 0.97, R2 = 0.95; RMSE = 0.005, 0.001 and 0.001, respectively). According to this model outputs, the base, optimum, and the maximum temperatures for germination were estimated as 1.21 ± 0.39, 25.91 ± 0.33 and 46.35 ± 4.12 °C, respectively. Also the segmented model was found to be the best model to predict germination rate of Tanacetum polycephalum at D10, D50 and D90 (R2 = 0.98, R2 = 0.98, R2 = 0.98; RMSE = 0.067, 0.59 and 0.56, respectively). According to the model outputs, the base, optimum, and the maximum temperatures for germination were estimated as 0.44±1.15, 26.95±0.75 and 38.33±0.98 oC, respectively. It seems these two medicinal plants need moderate optimum temperature for seed germination.

Two volumes (75 and 76) of Plant Breeding and Seed Science consist of a collec-tion of protocols written by the scientists of the Plant Breeding and Acclimatization Institute – National Research Institute (IHAR-PIB). Twenty five articles provide a description of the methods used in our Institute for potato research and breeding. The first issue of the manual was published in 2001 in the Monografie and Rozprawy Naukowe IHAR journal (Issues 10, 10a,10b) in three languages: Polish, English and Russian. The interest in that publication was such that the edition was quickly exhausted. This fact was an inspiration for us to prepare a new and improved edition for the press. Volumes 75 and 76 comprise new protocols, which were not included in the previously published manual or include protocols published, but sig-nificantly modified in comparison to the previous version. The volume 75 includes the methods for evaluating potato quality traits (blackspot bruising after mechanical damage and enzymatic discoloration of tuber flesh, carote-noids content in potato tubers) and allelopathic potential of potato, as well for isolat-ing proteins from tubers and potato leaves, which have not been previously described in Monografie and Rozprawy Naukowe IHAR. There are also sections which focuses on potato pathogens, their identification, characteristics and maintenance of strain collections, as well as on methods for resistance assessment in potato breeding. The described pathogens include: potato viruses and pectinolytic bacteria causing tuber soft rot and blackleg disease. The volume 76 contains protocols for potato pathogen descriptions and assessment of resistance to potato cyst nematodes (Globodera spp.), Phytophthora infestans caus-ing late blight, Fusarium spp. causing tuber dry rot and Synchytrium endobioticum causing the potato wart disease. This volume also includes a scheme of potato breeding using tetraploid parental lines resistant to pathogens, in which phenotypic selection is supplemented by marker assisted selection (MAS). Maturity type is one of the leading traits in potato breeding, which is difficult to assess, thus a protocol for evaluation of this trait is described. The last part includes protocols related to the use of in vitro cultures in potato breeding (preservation of potato lines, storage of explants in liquid nitrogen and virus eradication from in vitro plants).

Enzymatic discoloration of potato tubers initiated by mechanical impact bruising and the discoloration which appears after tuber cutting are crucial quality traits of the cultivated potato. The presented determina-tion of blackspot bruise susceptibility includes evaluation of the trait with two impact methods – the rotating drum and the falling bolt. These two methods affect both the physical and the biochemical properties of tu-bers. Evaluation of the discoloration potential after tuber cutting (ED) is also discussed. Evaluating the discol-oration potential of tubers is one of the most important points in determining potato quality.

The potato is one of the most common elements of everyday human diet due to its high nutritional and culinary value. Potato tubers provide mainly energy in the form of carbohydrates and also some other nu-trients, which include carotenoids as compounds linked to oxidation-preventing mechanisms. The main assi-milable carotenoids present in cultivated potato are lutein and zeaxanthin. Potato cultivars rich in carotenoids are a subject of increasing consideration in breeding for improvement of the nutritional quality of tubers. The paper describes the spectrophotometric method of evaluation of total and individual carotenoids content in potato tubers.

In the laboratory studies on allelopathy, phytotoxicity is defined as a negative impact of plant’s extracts or natural compounds derived from plants, on germination and/or growth of the tested (acceptor) plant. Glycoal-kaloids are the main biologically active compounds of the potato and are involved in potato phytotoxicity (the correlation coefficient of the length of the test plant with the concentration of total glycoalkaloids present in the leaf extracts of forty potato genotypes was r = -0.41). The assessment of phytotoxic abilities of the potato is a two-step procedure which consists of determining glycoalkaloids in potato leaf extracts and analyzing the root and hypocotyl lengths of the test plant growing in potato leaf extracts.

Here we optimized an efficient and reproducible method for proteins isolation from potato tubers for quan-titative proteomic analysis, aimed at detection of differentially expressed proteins upon various experimental conditions.

Potato leaves are a very convenient material to compare the differences in potato proteomes. Prote-ins isolation depends on the type of analysis. The method of isolation of proteins from potato leaves, 2D electrophoresis and liquid chromatography–tandem mass spectrometry (LC-MS/MS) were descri-bed in detail.

The paper presents a combined biological assay on indicator plants, a serological assay using ELISA and a molecular assay for detection of viruses that infect the potato. It also elaborates on the bioassay for PVY strain differentiation and for detection of TRV in tubers and soil samples. At IHAR-PIB Młochów Research Center, ELISA tests can be conducted for detection of PVY, PVA, PVM, PVS, PLRV, PVX, TRV and PMTV. Multiplex RT-PCR, real-time quantitative RT-PCR and sequencing methods for detection of PVY, TRV and PMTV are optimized based on a published protocol or developed in our laboratory. The primers for detection of PVY, TRV, PVM, PVS, PLRV, PVX, PMTV, PVA, AMV, CMV, PAMV, TBRV, and BMYV according to the published methods are listed. The maintenance and usage of 19 species of indicator plants are discussed.